DEWAN PERNIAGAAN IRANUN SABAH : MANA REALITINYA.

Salah satu sebab kejayaan etnik kaum Cina dalam perniagaan ialah kerana golongan ini sepakat menubuhkan Dewan Perniagaan sendiri yang dianggotai oleh kebanyakan usahawan dan Tinokrat Cina. Bertujuan melindungi kepentingan dan perkembangan perniagaan mereka. Menyedari hakikat yang demikian maka tertubuhlah pula Dewan Perniagan melayu atau Bumiputera..dengan misi yang sama..Namun Ternyata tidak menyaingi kehebatan saham-saham ekonomi masyarakt Cina. Kenapa?..Antara sebab utamanya ialah kerana Orang Melayu dan Bumiputera selalu tidak ada sikap “kesetiakawanan” dalam perniagaan. Ramai orang Melayu dan Bumiputera yang “hanya untung seorang badan tetapi rugi membawa kawan”. Waktu terlihat peluang keuntungan, maka peluang itu dibolot seorang diri..sebab itu bila jatuh bankrap dibiarkan tanpa bantuan. Orang Cina, berlainan..waktu senang dan susah bukan seorang diri. Begitulah hakikat yang sempat kita terima dalam dunia perniagaan melayu dan Bumiputera. Belum lagi dengan saham-saham yang diperuntukkan oleh kerajaan tetapi habis dijual kepada orang lain..Projek-projek besar di Alibabakan kepada KASSIM BABA..

Jika Ditinjau melalui kaca mata ini, maka akan jadi realitikah jika DEWAN PERNIAGAAN IRANUN SABAH ditubuhkan..? Bagi yang ‘mahir’ dalam sosiologi,merasakan menyatukan sesuatu masyarakat dalam satu wadah perjuangan bukan perkara mudah. Kerana karenah semulajadi manusia ialah suka berbalah dan bercanggah. Menubuhkan DEWAN PERNIAGAAN IRANUN SABAH, disaat sesuatu bangsa itu tidak bersedia kearah merealisasikanya dianggap sebagai mendahului zaman ekonomi suku tersebut. Mungkin pernah terfikir oleh kebanyakkan orang tetapi belum terfikir oleh yang sedikit orang. Melindungi sesuatu kepentingan, ada baiknya..daripada membiarkan…TETAPI mana yang lebih parah mendirikan sesuatu yang sebenarnya dari awal sudah dirobohkan….

DEWAN PERNIAGAAN IRANUN sesuatu idea yang benar pada asasnya tetapi rumit pada perlaksanaannya. PISBA, PAGISA..ini hanya pertubuhan social dan kebudayaan yang langsung tidak berteraskan kepada kepentingan ekonomi…tetapi ini pun gagal dipertahankan. Bayangkanlah kalau pertubuhan yang didekatkan dengan mata wang dan kebendaan? Dugaan dan cabarannya lain dan bersifat “menggoda sentiasa”. Pecah khianat dan tipu muslihat akan menguasai pertubuhan ini.Pada ramalannya,..itupun tidak semestinya menjadi kenyataan.

Sekiranya tidak ‘manis’ ditubuhkan ,maka alternatifnya ialah menghidupkan kembali atau menubuhkan pertubuhan social yang baru….sebagai permulaan menwujudkan ukhuwah kesukuan yang lebih terbuka dan bersifat mengenali ahli komuniti masyarakt Iranun. Dengan lebih besar matlamatnya lagi baik kesudahannya. Rasional kepad idea ini ialah bagi sesiapa juga pun bangsa di dunia ini akan lebih senang disatukan melalui pergerakan social yang tersusun daripada pergerakkan yang bersifat ekonomi. Orang cina dari segi sejarahnya, memang mempunyai hubungan social yang kuat. Misalnya budaya makan malam sekeleluarga yang menjadi kemestian dijelmakan dalam bentuk persatuan ekonomi. Sedangkan Melayu dan Bumiputera , amalan social jarang dijelmakan dalam aspek perekonomian. Justeru perlukah DEWAN PERNIAGAAN IRANUN DITUBUHKAN?..adalah hak masyarakat Iranun itu sendiri…